Όρκοι στο ηλιοβασίλεμα.

Όλοι ήρθανε στην ζωή μου για να πάρουνε.
Ή για να δώσουνε.
Μόνο Εσύ ήρθες για να δοθείς.

Ήρθες με τα όπλα κατεβασμένα και την ψυχή σου δυο μέτρα ανάστημα.
Ήρθες να παραδοθείς,ήρθες να με χορτάσεις,να με κλέψεις,να με πολιορκήσεις.
Μα όχι για να πάρεις.

Όλοι πήρανε ,ρημάξανε,έφυγαν,λεηλάτησαν,
δεν μετάνιωσαν,άλλοτε γύρισαν,άλλοτε με γύριζαν άσκοπα πίσω. Δεν ζήτησαν συγγνώμη, δεν τους έφτασε που με σκοτώνανε με πατούσανε και στην πλάτη με την μπότα τους.

Όλοι ήρθανε στην ζωή μου με ένα λουλούδι στο χέρι και έφυγαν με το αίμα μου πάνω στο ολόλευκο καλά σιδερωμένο τους πουκάμισο.

Όλοι χορτάσανε από την  αγάπη μου ,με αδίκησαν με στέρεψαν, με κομμάτιασαν σιγά σιγά και απολαυστικά.Δεν τους έφτασε ποτέ ο εαυτός που τους έδινα.Ήθελαν να κόβουνε φεύγοντας και ένα κομμάτι από πάνω μου και να το κρατάνε τρόπαιο.

Όλοι με βουτάγανε στα λασπόνερα για να περάσουνε αυτοί απέναντι ατσαλάκωτοι.
Και εάν  δεν τους έφτανε αυτό φωνάζανε κιόλας να τους καθαρίσω τις σταγόνες από κάτι χωμάτινες βροχές που έσταζε η δική τους η ψυχή και λερώνανε τα ακριβά τους παπούτσια.

Όλοι ήταν μισό ζωντανοί που επιβίωσαν για λίγο πάνω στο δικό μου το ζεστό κορμί.
Με πονούσαν κάθε πρωί τα ίδια χέρια που με αγκάλιαζαν το προηγούμενο βράδυ.
Με μάτωνανε με τις λέξεις τους κάθε φορα τα ίδια χείλη που λίγο πριν  με  φιλούσαν με αγάπη.
Με κρατούσαν μισολιπόθυμη στην αγκαλιά τους και με χαϊδεύανε ενώ λίγο πριν μου έκοβαν τον αέρα να μην μπορώ να αναπνεύσω.

Μονάχα εσύ ήσουν  ζωντανός ολόκληρος που ήθελες να κρατάς τον άλλον ασφαλή και να τον τυλίγεις με την ζεστή σου αφοσίωση.

Μονάχα εσύ κρατούσες την ψυχή μου στα όμορφα χέρια σου τόσο απαλά, που θα ζήλευε και ένα νεογέννητο μωρό.

Μονάχα εσύ φιλούσες τόσο τρυφερά σαν τις μυρωδιές της άνοιξης και σαν τον αέρα του λιβαδιού.

Μονάχα εσύ πέρασες στην απέναντι όχθη για να με βρεις. Ταλαιπωρήθηκες,πόνεσες,δίψασες,αλλά δεν εγκατέλειψες ποτέ ούτε για μια στιγμή. 

Μονάχα εμείς κρατήσαμε τον όρκο που δώσαμε  κάποτε μαζί σε ένα εξωκλήσι,κάποια καλοκαίρια πριν, ένα γερμένο ηλιοβασίλεμα ..

"Δεν θα με χάσεις ποτέ.."
Μου είπες Εσύ 
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.."
Σου είπα Εγώ.

Μονάχα εμείς καταφέραμε το αδύνατο μετά απο αυτόν τον όρκο.
Εσύ με ξέχασες.. 
ενώ Εγώ σε έχασα για πάντα!

~Όρκοι ~

Μπέττυ Κούτσιου