Κλειδαριές και ασφάλειες.

Ο μεγάλος πόνος και η μεγάλη απογοήτευση σε κάνουν και βλέπεις φαντάσματα.
Φαντάσματα φίλους,φαντάσματα παρέες,κολλητούς,παρηγορητές της στιγμής.

Ποτέ σου δεν κατάλαβες πόσο μόνος είσαι μέχρι την στιγμή που όταν απροειδοποίητα χτυπήσεις τις πόρτες όλων εκείνων που σου είχανε υποσχεθεί την αφοσίωση τους ,δεις καρφιτσωμένο  στην πορτα τους απ' έξω ένα " Μην ενοχλείτε" και ξεμπερδεύουνε.

Οι φίλοι είναι μια  όμορφη ιδέα.Δεν πρέπει να στηρίζεσαι σε μια ιδέα.Η παρέα σου είναι ανεκτίμητη όταν εκείνοι σε έχουνε ανάγκη και όταν εσύ  ψάχνεις να τους βρεις είσαι υπεράριθμος.

Οι άνθρωποι που θα σε πληγώσουνε πιο γρήγορα από όλους θα είναι αυτοί που σου ορκίστηκαν αιώνια πίστη και αγάπη.
Φτάνει μια στιγμή μονάχα για να δεις οτι είναι πολύ απασχολημένοι με το υπερτιμημένο εγώ τους για να ασχοληθούνε με εσένα.

Γύρισε τώρα για ακόμη μια φορά μόνος σου στην ασφάλεια του σπιτιού σου,κλάψε,άκουσε μουσική και πάρε τον σκύλο σου αγκαλιά.
Αυτά έχεις..Αληθινά!
Όλα τα υπόλοιπα είναι ψευδαισθήσεις.

Με το πρώτο κούνημα της βάρκας θα σου πάρουνε τα κουπιά να βγούνε στην ακτή κολυμπώντας ενώ μετά θα διατυμπανίζουνε πόσο γλυκός ,πόσο όμορφος ,πόσο άτυχος.. πνιγμένος είσαι .

Ποτέ δεν είναι αργά να καταλάβεις πόσο μόνος είσαι.Ποτέ δεν είναι τόσο δύσκολο να το ανακαλύψεις.Θα χτυπήσεις ένα τηλέφωνο ή ένα μήνυμα εκεί που όλοι οι "δικοί " σου άνθρωποι θα είναι παραδομένοι στην απόλυτη ευτυχία . Απλά δεν το αντέχεις και θέλεις να έχεις τις ψευδαισθήσεις σου.Καλά κάνεις.Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καμωμένοι για μεγάλες αλήθειες .

Επειδή εμένα η αίσθηση του μαχαιριού που ακουμπάει στο κόκκαλο είναι ο πιο γνώριμος ήχος της ζωής μου  και δεν με χαλάει καθόλου,δεν σημαίνει οτι το αντέχουν όλοι.

Δεν φταίνε εκείνοι.Δεν φταις εσύ.Οι άνθρωποι είναι έτσι φτιαγμένοι.Το αντίδοτο δεν είναι η κακία,ούτε οι άσχημες σκέψεις.
Το αντίδοτο είναι η παραδοχή του δικού σου φταιξίματος.
Να κατανοήσεις ότι εσύ και κανένας άλλος δεν φταίει που στην ζωή σου έμεινες μόνος σου να μετράς απουσίες και παρουσίες τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβεις ότι σε κάθε άνθρωπο δεν αναλογεί μονάχα μια φίλη,μια κολλητή,μια παρέα,ένα στέκι.
Σε κάθε άνθρωπο αξίζει ένας άλλος άνθρωπος.
Ο δικός σου άνθρωπος που τα χέρια του θα είναι πιο δυνατά απο όλα τα δάκρυα της μοναξιάς που έτρεξαν μέχρι να σε βρει και να τον βρεις.Που τα λόγια του θα είναι σαν μέλι και η αγκαλιά του σαν ολάνθιστος κήπος.

Όλα τα υπόλοιπα θα χαθούνε με το πέρασμα του χρόνου.Κοίταξε να μην χαθείς μόνος σου τουλάχιστον.Να χαθείς με τον δικό σου άνθρωπο μαζί.

Όλοι θα γυρίσουνε στις ζωές τους θα κλείσουνε τις πόρτες και τα φώτα πίσω τους.
Κοίταξε να έχεις φτιάξει πολύ καλά την δική σου ζωή ώστε όταν κλείνουνε τα φώτα στα σπίτια των άλλων να μην σβήνουνε και τα δικά σου.

Κοίταξε να βρεις τον άνθρωπο που θα μοιράζεται τα δικά σου σκοτάδια, την ώρα που όλοι οι φίλοι σου θα είναι ασφαλείς εσύ να μην αισθάνεσαι σαν νεογέννητο στην θερμοκοιτίδα.
Να θυμάσαι..
Οι φίλοι είναι ενα κομμάτι της ζωής σου ..
Δεν είναι η ζωή σου.
Η ζωή σου θα πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει σε ένα όνομα.
Σε εκείνο του ανθρώπου σου που κλείνετε και ανοίγεται την πόρτα μαζί στον έξω κόσμο.

ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ
Μπέττυ Κούτσιου