Τα Όνειρα μου..

Να έρθεις απόψε πάλι στα όνειρα μου..
Ίσως μόνο έτσι γαληνεύουν και δεν με εγκαταλείπουν..
Πονάω όταν πονάς..Ξυπνάω όταν ξυπνάς..
Κλείνεις τα μάτια σου και ερημώνω.
Τα ανοίγεις και ξημερώνει.. Πάλι!

Μπέττυ Κούτσιου

ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ

Όλα μυρίζουνε ένα τέλος και μια βροχή από θύμησες.Δεν είναι που λυπάμαι επειδή περίμενα με ένα τριαντάφυλλο στην άκρη του δρόμου να φανείς.Είναι που είχα βάλει τα δυνατά μου να φανώ γενναία απέναντι σε όλα εκείνα που μας είχανε χωρίσει ,είχα ντυθεί με τα πιο όμορφα ρούχα και σε περίμενα.Ξέρω ότι μέρα με την μέρα θα φεύγεις πιά απο πάνω μου, κομμάτι κομμάτι ώσπου στο τέλος θα αρχίσω να θυμίζω
εκείνη που ήμουνα πριν με γνωρίσεις.Δεν ξέρω όμως εάν θέλω να συστηθώ πάλι με αυτή την άγνωστη και να αρχίσουμε να κάνουμε παρέα.Να προσποιείται εκείνη ότι δεν συστηθήκατε ποτέ και εγώ να της φωνάζω οτι είσαι η ζωή μου.Να κρυφογελάει εκείνη στο άκουσμα σου,και εγώ να πνίγομαι μέσα σε ένα κλάμα που κατάπια για να μην προδοθώ,πως κάποτε υπήρξες!
Και υπήρξα και εγώ μαζί σου.

Θα αναρωτιέμαι πάντα εάν πραγματικά υπήρξαμε ποτέ μαζί και πώς γίνεται να χωρίσεις αναίμακτα την ψυχή από το ίδιο σου το σώμα.Θα έρχεται τότε εκείνη η κοπέλα και θα μου βουλώνει με το χέρι το στόμα να μην μουγκρίζω,θα μου ψιθυρίζει στο αυτί"Πάει ..πέρασε,δεν τον γνώρισες ποτέ"και θα συνεχίσω να ζω έτσι.. Παραμυθιασμένη, ότι μέσα μου χτυπάει μόνο μια καρδιά,ενώ ο απόηχος απο τον δικό σου χτύπο θα μου μαστιγώνει τα αυτιά.
Θα κουρελιάζω τα ρούχα μου κάθε στιγμή που δεν θα αντέχω άλλο να σε κουβαλάω μέσα μου ,και θα έρχεται εκείνη να μου τα ράβει πάλι και να μου τα σιδερώνει.
Θα ουρλιάζω εγώ μέσα στον ύπνο μου,βλέποντας την μορφή σου και εκείνη θα μου χαϊδεύει το μέτωπο και θα μου λέει "Όνειρο ήτανε..Πέρασε".
Θα λιώνω στην ανάμνηση σου πάνω,θα νιώθω τα χέρι σου γύρω απο τον λαιμό μου,απο τα μαλλιά μου και θα έρχεται εκείνη να μου σκουπίζει τις αναμνήσεις με το χαρτομάντηλο.

Την λένε Ελπίδα.. 
Και γεννήθηκε την ίδια μέρα με εμένα.
Δεν την άφησα ποτέ να κοιμηθεί στο ίδιο κρεβάτι μαζί μου, γιατί φοβόμουνα ότι το πρωί θα μου έχεις θυμώσει και θα έχεις φυγει.

Την λένε Πίστη και δεν χωρίσαμε ποτέ πιά από την μέρα που σε γνώρισα.

Την λένε Σοφία γιατί πάντα  τα ήξερε όλα ,πριν της τα πεις,από την ώρα που τα αισθανόσουν τα αισθανόταν και εκείνη.
Είχε την απάντηση της έτοιμη πολύ πριν κάνεις εσύ την ερώτηση.

Την λένε Αγάπη, μα δεν την φρόντισα ποτέ αρκετά και μονάχα τις πληγές μου την άφησα να χαϊδέψει τόσα χρόνια.
Είναι εκείνο το μικρό κορίτσι,που αφήσαμε κάποτε σε μια παραλία μόνο του.Εκείνο που τελικά δραπέτευσε και την έστειλα να βρει Εσένα,γιατί δεν ήθελα ποτέ να αισθάνεσαι μόνος.

Η Αγάπη Μας!
Την φωνάζουνε με το όνομα μου.
Είναι Εγώ ,η ίδια, που με ξέχασα ολόκληρη μέσα σου και άφησα τον άλλον μου μισό εαυτό ορφανό, να με ψάχνει σε ενα δάσος γεμάτο αποκαΐδια απο την άτυχη αγάπη μου.
Είναι Εγώ ,που ξέρω ότι δεν θα φύγω ποτέ από εδώ χωρίς εσένα.

Μπορείς να φεύγεις για όσο θέλεις.
Να σε εγκαταλείπω όμως όσο και να το θέλεις,δεν τα κατάφερες ποτέ!

Παραδέξου το!

Μπέττυ Κούτσιου

~Εαυτέ μου~

Η ζωή μου

Ούτε κατάλαβα πως έσβησε η φωνή μου,σε έναν λυγμό μέσα.Πώς έγινε σαν την βρεγμένη άμμο η ψυχή μου,σε μια λάσπη από δάκρυα.Την ώρα που ακούγοντας να μιλάνε για σένα ,είπα κλαίγοντας..
Μην τον αποκαλείτε με το όνομα του.
Όλοι εσείς..Δεν τον γνωρίσατε ποτέ .
Λεγότανε ..Η ζωή μου!

Μπέττυ Κούτσιου

Παράθυρα στο σκοτάδι.

Κανένα κλειδί δεν ανοίγει την πόρτα μου και εδώ μέσα πεθαίνω απο ασφυξία!Καμία έξοδος δεν φαίνεται και κανένα παράθυρο δεν έχω ξεχάσει ανοιχτό!Πνίγομαι μέσα στην ίδια μου την ζωή,και εκείνη με πετάει έξω με ταχύτητα υψηλή.Πού και πού μια αχτίδα ήλιου έρχεται κλεφτά και μου ζεσταίνει την καρδιά.Απορώ ,πώς την βρίσκει ,αφού έχει χάσει ήδη το σχήμα της.Μόλις σκοτεινιάσει πάλι παγώνω και εσύ δεν έχεις φανεί.
Ξημερώνει ή βραδιάζει πιά,δεν έχει καμία σημασία.Άλλωστε μέσα από την φυλακή των ματιών μου πάντα νύχτα είναι .Αν δεν βλέπω εσένα μόνο σκοτάδι νιώθω!

Δυο νεκροί μέσα μου κάθε βράδυ!
Εγώ και εσύ..
Ένα βράδυ πρέπει να αποφασίσω ποιόν από τους δύο μας θα αφήσω να ζήσει και ποιόν θα χωρέσω στον  άδειο τάφο της καρδιάς μου.
Ένα βράδυ από αυτά που θα έρθουνε,πρέπει να θυσιάσω τον πιο αδύναμο και να ελευθερώσω τον πιο δυνατό!
Αυτόν που την επόμενη μέρα το πρωί δεν θα χρειαστεί να ψάξει για το άλλο του μισό.
Αυτόν που θα είναι ολόκληρος νεκρός..
Και όχι σχεδόν ζωντανός!

~  Παράθυρα στο σκοτάδι ~

Μπέττυ Κούτσιου

Εσύ..

Εσύ..
Όταν έρθεις πάλι..
Δεν θα κρατάς κανένα λουλούδι στα χέρια ..
Δεν θα φοράς το πιο γλυκό σου χαμόγελο..
Δεν θα έχεις βάλει το πιο όμορφο τραγούδι να παίζει..
Ούτε θα έρθεις ένα ηλιόλουστο πρωινό..

Εσύ..
Θα έρθεις γιατί δεν θα αντέχεις άλλο να κλαίω στα αυτιά σου μέσα..
Θα κρατάς την ίδια απελπισία που ερωτεύτηκα όταν σε πρωτοείδα..
Θα φοράς το πιο θλιμμένο σου χαμόγελο γιατί την χαρά σου την έκλεψαν στη διαδρομή..
Θα έχει συννεφιά μετά απο μία δυνατή βροχή όταν θα έρθεις.
Θα παίζει το πιο αγαπημένο μου τραγούδι όταν θα έρθεις..Αυτό που μου ψιθύριζες και έκλαιγα..Τη φωνή σου.

Εσύ..
Θα έρθεις γιατί δεν σου άφησα  το χέρι ποτέ..
Δεν επέστρεψα ποτέ απο εκεί που με άφησες..
Γιατί σκοτείνιασε, έβαλε κρύο και πρέπει να μου βάλεις ρούχα να μην κρυώνω..
Γιατί δεν ξέρω κανέναν άλλον δρόμο απο την αγκαλιά σου..
Μου έσβησε το φανάρι και έχω χαθεί.

Εσύ..
Όταν έρθεις να με πάρεις..
Δεν θα έρθεις για σένα.
Ποτέ δεν νοιάστηκες άλλωστε για σένα.
Για μένα θα έρθεις..
Που ποτέ δεν νοιάστηκα ούτε και εγώ για μένα.

~ Εσύ ~

Μπέττυ Κούτσιου

Γύρισε με πίσω..

Κάθε τι που αποτελούσε..
Έως λίγο πριν την ζωή μου ..
Έγινε Εσύ..
Είναι Εσύ..
Είσαι Εσύ..
Πάντα ήσουν εσύ..
Πόσο να φωνάξω πιο δυνατά..
Πώς να σου δείξω ότι πεθαίνω αργά πρώτα από τις λέξεις σου..
Γιατί εκείνες τις αγκαλιάζεις..
Μιλάς μαζί τους..
Τις αγαπάς..
Τις νιώθεις..
Εμένα..?
Γιατί δεν με νιώθεις εμένα..?
Είμαι σαν σκιά σε μια γωνία και με διχοτομώ..
Μήπως κάποιο μου κομμάτι βρεις όταν με ακούσεις και γυρίσεις επιτέλους να με βρεις..
Τόσο σιγά ουρλιάζω από τον πόνο άραγε..?
Δεν με ακούς..?
Γύρισε με πίσω..Μόνο Εσύ μπορείς.

Μπέττυ Κούτσιου

Γκρεμός

Σκέφτομαι να βαφτίσω έναν θάνατο με το όνομα σου.
Να μην πεθαίνει ποτέ, να είναι καταδικασμένος να τρελαίνεται από τον πόνο και όμως να μην ξεψυχά!
Να υποφέρει σαν εγκληματίας που του στερήσανε την απολογία και να μην βγαίνει η ψυχή του.

Σκέφτομαι να τραβήξω χειρόφρενο στην άκρη ενός γκρεμού, να φωνάξω δυνατά όλα τα κρίματα σου και μόλις ο αντίλαλος πάψει να κλείσω τα μάτια και να λυτρωθώ.
Να σε αφήσω για μια ζωή με σακατεμένες ενοχές και τύψεις μήπως έκανες λάθος που δεν πίστεψες ποτέ σε εμένα όσο πίστεψα εγώ σε εσένα.
Να χαϊδεύουνε κάθε που νυχτώνει οι μύτες των ποδιών σου το τελευταίο χαλικάκι στην άκρη αυτού του γκρεμού ,κι όμως εσύ να καταφέρνεις να  γυρίζεις πίσω στην ζωή και τις αναμνήσεις μας.
Να φλερτάρει το μυαλό σου με την παράνοια  και να καταλήγει στον δεύτερο μεγάλο θάνατο της λογικής..
Την αμφιβολία.

Σκέφτομαι όλα αυτά καθισμένη ήδη στο αυτοκίνητο και ανάβοντας ένα απο τα αγαπημένα σου τσιγάρα.
Και μετά θυμάμαι πόσο πολύ φρικτά σε αγαπώ..
Ανυπολόγιστα από την ζωή και τον θάνατο..

Σκέφτομαι ότι έχει σκοτεινιάσει και εάν θα  κρυώνεις άραγε.Αν θα έχεις ντυθεί καλά..
Πάντα ήσουνα απρόσεχτος και αφηρημένος όταν ήσουνα μόνος σου αγάπη μου..
Αυτά Σκέφτομαι..
Κλαίγοντας.

Μπέττυ Κούτσιου

  ~Γκρεμός ~

Η αγκαλιά σου.

Ήθελα  να με αγκάλιαζες σφιχτά.
Να κλάψω μέσα σου για ότι αφήνω πίσω μου και για ότι θα βρω μπροστά μου.
Να κλάψω για όλα αυτά που έχω υποφέρει..
Και για όλα όσα είναι κρυμμένα  δίπλα μου
και με παραμονεύουνε.

Ήθελα να με αγκάλιαζες σφιχτά.
Να απαλλαχτώ απο όλο το βάρος του εαυτού μου...
Να γεμίσει η καρδιά μου που χάσκει άδεια.
Να μου ψιθυρίσεις στο αυτί, το τραγούδι της μοναξιάς.
Να μου περιγράψεις όμορφα ηλιοβασιλέματα πίσω απο αμμόλοφους το καλοκαίρι εκείνο που δεν ζήσαμε ποτέ !

Ήθελα να με αγκάλιαζες σφιχτά.
Να νιώσω οτι πεθαίνω απο αυτόν τον γλυκό,
τον ευδαιμονικό θάνατο, που μόνο μια καρδιά που λατρεύει μία άλλη μπορεί να νιώσει.

Ήθελα τα δάκρυα μου να στάξουνε στον λαιμό σου..
Να λιώσουνε τους πάγους  που τυλίγουνε
την καρδιά σου..
Που ποτέ δεν μου έδωσες μια τόσο μεγάλη και σφιχτή αγκαλιά όπως λαχταρούσα.
Να πάρω δύναμη ,να πολεμήσω για την χαρά,για τους πόνους που θα έρθουνε.
Για εμένα..
Για εσένα..
Γιατί πρέπει..
Για την άτυχη αγάπη μας.

Ήθελα να με αγκάλιαζες σφιχτά.
Να μέναμε χτισμένοι ο ένας μέσα στον άλλον!
Να ξυπνήσουνε Κυριακή όλες οι υπόλοιπες μέρες της ζωής μου.
Μια αγκαλιά που μόνο εσύ ήξερες τόσο αφοσιωμένα να κάνεις και να ξετυλίγεις τα μαλλιά μου σαν μετάξι γύρω από τον λαιμό μου.
Μια αγκαλιά που μόνο εσύ άντεξες να πάρεις και να δώσεις,λίγο πριν φύγουνε όλα τα τρένα απο τους σταθμούς, και όλα τα πλοία,απο τα λιμάνια,της ζωή μας.

Ήθελα να σε αγκάλιαζα σφιχτά..
Και ας μην αντάμωνα άλλη αγκαλιά ποτέ ξανά.
Έφτανε η δική σου,για να χωρέσω μέσα της, τον τελευταίο ύπνο της ζωής μου.

Μπέττυ Κούτσιου

Μία Μέρα..

Και μία μέρα...
Όταν θα έρθεις να με ζητήσεις..
Δεν θα βρείς τίποτε απο εμένα εδώ.Θα σου γνέφουν οι περαστικοί.Θα σου κρυφογελάνε τα παιδιά που παίζουνε..
Πώς με είδανε λίγο πρίν..Να περνάω με ένα άσπρο φουστάνι..
Και έναν ήλιο στα μαλλιά.
Μα δεν θα με προφταίνεις ποτέ.
Ώσπου ένα βράδυ ..
Θα σου ψιθυρίσουνε δύο νυχτολούλουδα..
Θα σου μαρτυρήσει το φεγγάρι..
Πώς τίποτα δεν μένει απο μία ψυχή όταν την σκοτώσεις.. Μόνο το σώμα μένει.Και περνάει πάντα έρημο και μόνο,τον δρόμο της μοναξιάς και της λύπης.Ψάχνοντας να βρεί ενα τέλος σε όλο αυτό το μαρτύριο..
Που το καταδίκασες..
Ερήμην του..



~Μία μέρα ~
Μπέττυ Κούτσιου

Σε αυτήν την αγάπη..

Σε αυτήν την αγάπη..
Έχω πονέσει σε μέρη της ψυχής  μου που δεν ήξερα οτι υπάρχουνε!

Μπέττυ   Κούτσιου