Γράμμα χωρίς

Όσο πιο βαθιά κόβομαι ,τόσο σε βρίσκω μέσα μου..
Αναρωτιέμαι εάν θα υπάρχεις ακόμα στο τέλος αυτής της αιμορραγίας .Αν θα μπορέσεις ακόμα να με βασανίζεις, πιο πολύ από το μαχαίρι και την πληγή που κουβαλώ.

Η αγάπη μου σκοτώθηκε..
Την ώρα που περπατούσε αμέριμνη να σε βρει.  Δεν  θα γίνει κανένα δικαστήριο γιατί δεν βρέθηκε ούτε ένας αθώος.  Υπάρχουνε μόνο ένοχοι.
Στην λήθη  της ζωής μου φώναξα τόσο απεγνωσμένα δυνατά το όνομα σου που αγρίεψε η θάλασσα και γύρισαν πίσω οι γλάροι  που έφευγαν.
Μόνο εσύ δεν γύρισες.

Θα μου χρωστάς πάντα ένα ξημέρωμα που τόσο πολύ ήθελα να ζήσουμε.Ένα ξημέρωμα διαφορετικό από τα άλλα.Εκείνο που δεν θα βγει ο ήλιος πίσω από τα βουνά αλλά μέσα από την ελπίδα των ματιών μου.Θα σου χρωστάω πάντα,το όπλο που μου δάνεισες ένα βράδυ να σκοτώσω την αγαπη μας.Δεν στο επέστρεψα ποτέ .
Μόνο πάνω μου το έστρεψα.

Τώρα πιά, έφτιαξα μια μεγάλη βαλίτσα.Έβαλα μέσα όλα τα ταξίδια που δεν κάναμε, όλα τα πρωινά που δεν θα ζήσουμε παρέα και όλα τα κομμάτια  που βρήκα παρατημένα από εμένα.
Είναι πολύ βαριά το ξέρω.Πάντα όμως τα πεθαμένα βαραίνουνε πολύ περισσότερο από τα ζωντανά.Ελπίζω τουλάχιστον μακριά μου να είσαι ασφαλής από αισθήματα που σου κάνουνε τόσο κακό.. Όπως η αγάπη που σου έχω και ή αφοσίωση μου.

Συγγνώμη που δεν μπόρεσα να ΜΕ εξαφανίσω νωρίτερα να μην πονάς,αλλά βλέπεις καμιά φορά άλλος πέφτει από το ένα μέτρο και σκοτώνεται ακαριαία,ενώ άλλον τον γαζώνουνε με σφαίρες πολύ ώρα και δεν λέει να βγει η ψυχή του.

Φεύγω,όχι γιατί κουράστηκα να σε περιμένω.Ούτε επειδή δεν σε αγαπάω πιά.
Φεύγω, γιατί σε λίγο, δεν θα  μείνει τίποτα από εμένα εδώ ,ολόκληρο και άξιο, ώστε να κλάψει πάνω μου,ένας άνθρωπος που θα με αγαπήσει πραγματικά κάποτε.

  ~ Γράμμα χωρίς φάκελο ~

Μπέττυ Κούτσιου